ρυμίσκη

ἡ, Μ

υποκορ. τού ρύμη.

[ΕΤΥΜΟΛ. < ῥύμη «στενή οδός» + υποκορ. κατάλ. -ίσκη, θηλ. τής κατάλ. -ίσκος* (πρβλ. παιδ-ίσκη)].